Minimalisme?

Ik ben zo iemand die aan afval scheiden doet, alles weet van een wormen hotel en er van baalt dat er bij ons geen ruimte voor is. Zo iemand die een jaar geleden al haar kleding heeft weggegooid omdat ik er geen plezier aan beleefde. Zo iemand die graag groen en duurzaam wil zijn, maar dit in de praktijk eigenlijk rete-lastig vindt. Die ook graag tot rust komt thuis (en dus eigenlijk een zo leeg mogelijk huis wil) maar ook elke 3 maanden een nieuwe hobby heeft.

Sja. Ik denk soms wel eens, ben ik dan de grootste hypocriet of mag je gewoon iets wel willen maar er nog niet klaar voor zijn of zo iets. 

Een maand of wat geleden bracht ik boeken terug naar de bibliotheek. Daar hangen dan heel handig van die grote posters met alle events van de komende tijd. En toen zag ik dus dat er een lezing of college over minimalisme en duurzaamheid die zelfde avond zou zijn. Ha! Daar wilde ik wel heen. Ik wilde sowieso er even uit. En het liefst alleen ook. Dit was dus super ideaal. Ben ik daar iets voor 20.00, blijkt het uitverkocht te zijn. Zonder me te realiseren dat dat wel eens kon betekenen dat ik dus hier voor niets gekomen was, sloot ik aan in de rij bij de kassa. Dan spreekt een leuk stel mij aan, of ik nog een kaartje moest kopen voor vanavond. Ja! roep ik vrolijk. Oh, zeggen ze. Wel, wil je misschien ons kaartje hebben? We hebben er een over van een vriend die plots eerder op vakantie is gegaan. Wel ja zeg, daar zeg ik toch geen nee tegen. Dus ik vroeg wat ze er voor wilde hebben. Helemaal niks dus, het was gewoon zonde om dat kaartje niet te gebruiken. Wat een feest, deze dame zat voor nope op de tweede rij. 

Maar goed, hoewel ik van te voren iets meer diepgang of to-do-lijstjes had verwacht, vond ik het een bijzonder geslaagde avond. Want wat het mij wel gaf was bevestiging. Bijna alles wat ik daar hoorde en zag, had ik zelf ook gezien, gelezen, gehoord en gevonden. Het was een verademing om Dennis Storm een beetje zenuwachtig op het podium te zien staan. Hij is duidelijk geen gedreven spreker zoals Jelle daarna bewees te zijn. Maar juist dat, precies dat, maakte dat ik meer energie van hem kreeg dan van Jelle. Dennis lijkt natuurlijk zo'n super zelfverzekerde BN'er, maar dat beeld werd volledig ontkracht. Hij was gewoon een man, knul, of iets daartussen. Een persoon, die gewoon de wereld het liefst wat mooier ziet. En in plaats van te wijzen oprecht gelooft dat verandering bij jezelf begint. En ik heb het vaak gedacht maar nooit gelooft. Maar eigenlijk was er iets wat herhaaldelijk gezegd werd wat bij bleef. Het gaat er niet om wat je NIET doet, het gaat er om wat je WEL doet. En als we nu eens stoppen met het vingertje te wijzen als je toch een potje koopt met een plastic deksel, bedenk je dan wat die persoon WEL doet. Ja. Dus. En ook, door gewoon te handelen inspireer je vanzelf anderen. Dat kan morgen zijn, of over een jaar. Maar laat je niet van de wijs brengen, probeer mensen niet te overtuigen. Doe gewoon wat jij denkt dat goed is en houd vol. Dat is alles.